Autoarteterapie to podręcznik, zbiór ćwiczeń do wykorzystania przez osoby wcześniej odpowiednio przygotowane do samodzielnej pracy nad sobą. Książka składa się z ośmiu rozdziałów. Dwa pierwsze to rozważania teoretyczne na temat historii sposobów leczenia oraz rozumienia terminu autoarteterapia. Kolejne rozdziały: Nic-nie-robienie, Osiem pór roku, Woda, Lustro, Mandala, Zabawa zawierają zestawy ćwiczeń. W każdym zamieszczonym ćwiczeniu podane jest polecenie, opis przebiegu realizacji, potrzebne materiały i często opisy kilku prac wybranych uczestników. Pierwszy etap ćwiczenia zawiera zwykle wizualizację, relaksację bądź ćwiczenia pobudzające. Ćwiczenia uzupełnione są fotografiami, co pozwala na w miarę dokładne ich zrozumienie i odczucie atmosfery działania oraz przybliżenie powstałych rezultatów. Książka jest ofertą dla wszystkich, którzy poszukują zmiany w życiu codziennym, w pracy, w środowisku, w którym żyją. Szczególnie polecamy ją osobom pragnącym poszerzać swoją podmiotowość. Z książki tej, jak z przewodnika, korzystać będą mogli wszyscy, którzy poszukują prostych i atrakcyjnych metod pracy, dających radość tworzenia i polepszenie samopoczucia. Patronat: Fabryka Kreatywności, SensArte, Polski Instytut Ericksonowski, Polskie Stowarzyszenie Terapii przez Sztukę.

Książka powstała z chęci podzielenia się doświadczeniami z pracy artystycznej, pedagogicznej, arteterapeutycznej i twórczej związanej z istotą kształtowania się podmiotowości człowieka. Pierwsza część to wstęp i krótkie rozważania teoretyczne na temat arteterapii i pracy w obszarze myślenia twórczego związanego z kształtowaniem się istoty człowieka podmiotowego. Część druga składa się z zestawu ćwiczeń wraz z dokumentacją z ich realizacji. Znajdujące się w książce ćwiczenia przeznaczone są dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych. W każdym ćwiczeniu podano precyzyjne polecenie, opis przebiegu realizacji, formę prezentacji, potrzebne materiały, bibliografię, przykłady artystów działających w podobnych mediach i opisy prac wybranych uczestników. Często pierwszy etap ćwiczenia zawiera wizualizację, relaksację bądź działania pobudzające. Książka stanowi ofertę dla nauczycieli, metodyków, arteterapeutów, ale również dla studentów wielu specjalności pedagogicznych, edukacji artystycznej i arteterapii.

PERFORMATIVE ASPECTS OF ART The concept of performativity has been usually evoked in the discussions on the philosophy of language and the reflection on theatre and performance art. However, in recent years there have been some attempts to broaden its scope. The theoretically inclined researchers have been working out the main assumptions of the aesthetics of performativity. These are claimed to include the challenging of the boundaries of artistic disciplines, and emphasizing the active role of the recipients, for whom the art works become events developing in consequence of their actions. Besides those attempts to grasp the theoretical consequences of “the performative turn”, one should also note some very interesting practical analyses, employing the theory in the discussion on concrete works from different domain of art. It appears that one can discover transformational potential, focus on change rather than just existence, even in the domains traditionally regarded as “artifactual” (painting, sculpture, installations). The planned volume of “Art Inquiry” will be devoted to the reflection on both directions of expansion of the concept of performativity. We would like the authors to consider its general significance for aesthetics and for the theory of various domains of art. We also hope that they will show the changes occurring when its unique perspective is adopted in the discussion on both theatre, paratheatrical experiments, and film, and the domains which have traditionally emphasized the role of the artistic artifact. The title of this volume invites questions about the possible scope of performativity and its kinds. PERFORMATYWNE ASPEKTY SZTUKI Zagadnienie performatywności podejmowane było najczęściej w rozważaniach z zakresu filozofii języka oraz w refleksji nad teatrem i sztuką performance. W ostatnich latach zauważyć można jednak próby jego rozszerzenia. Z jednej strony zmierzają one do wypracowania założeń estetyki performatywności. Wśród jej cech wskazywane jest kwestionowanie granic poszczególnych dziedzin artystycznych, zaakcentowanie aktywnej roli odbiorców, dla których utwory stają się wydarzeniami rozwijającymi się w wyniku ich działań itd. Oprócz prób sformułowania teoretycznych konsekwencji „zwrotu performatywnego” zauważyć można także bardzo interesujące konkretne analizy polegające na uwzględnieniu właściwych dla niego założeń przy rozważaniu dokonań z różnych obszarów sztuki. Okazuje się, że nawet w obszarach twórczości uważanych tradycyjnie za „wytwórcze” (malarstwo, rzeźba, instalacja) odkryć można aspekty transformacyjne, zakładające nie trwanie, a przemiany. W najnowszym tomie „Art Inquiry” przewidywane jest rozważenie obu zasugerowanych wyżej obszarów ekspansji idei performatywności. Z jednej strony rozważone mają być jej ogólne konsekwencje dla estetyki i teorii różnych dziedzin sztuki. Z drugiej, pokazane zmiany występujące, gdy właściwy dla niej punkt widzenia zostanie uwzględniony zarówno w obszarze refleksji teatralnej, parateatralnej, filmowej, jak w dziedzinach, w których tradycyjnie akcentowano rolę wytwarzanego przedmiotu (dzieła). Tytuł tego tomu ma właściwie charakter pytania o możliwy zakres performatywności i jej odmiany.